Canım Cami

Cami, canım cami! Selâmun aleyküm ve rahmetullah ve berâkâtuhu. Bak yine ben geldim! Sensiz yapamadım… Keşke hep burda kalabilsem ne dert ne tasa, ama olmuyor işte. Seni çok seviyorum! İçim huzur doluyor seni görünce.

Kur’an kursu yapıyoruz, toplanıyoruz hepimiz çocuk, anne senin içine. Ey, Rabbimin ibadet evi, seni çok seviyoruz, çok özlüyoruz! Senin içinde cemaatle namaz kılmak başka oluyor be camim!

Cami, cami, cami…! Keşke içimi dökebilsem sana bu dünya ne kadar kötü bir yer olmuş. İnsanlar camiye gelecekleri yerde gidip meyhanelere dolmuşlar. Bu ne büyük bir acıdır!

Misal, biz Kur’an kursu yapıyoruz camide. Birbirinden eğlenceli aktiviteler yapıyoruz, oyunlar oynuyoruz. Camim, biricik camim!

Bu nekadar güzel bir şeydir ki, camide namaz kılmayı öğreniyoruz, Kur’an okumayı öğreniyoruz, helâl yemeğimizi de yiyoruz.

Ben, misal, camiyi çok seviyorum. Çünkü Rabbimin ibadet evi orası. Sanki camiye gidince bütün sıkıntılarım ortadan kalkıyormuş gibi geliyor. Dışardaki insanları görünce ağlayasım geliyor… Resmen kopmuşlar camiden. Rabbim hidayet versin! İnşallah onları da kendi yoluna döndürsün.

İnsanlarımız çok büyük bir sapıklık içindedirler. Dünyadayken gelmeseler bile, ölünce mutlak gelecekler, ama bunu bilmiyorlar. Dünyadayken gelmek çok daha faydalıdır, biiznillâh. Benim gitme vaktim geldi, canım camim, yine görüşmek üzere…

Şule Şuaib Aliosman

“Caminin Hayatımdaki Yeri” isimli yarışmaya kompozisyon ile katılmış ve birinci yaş grubunda (6-13 yaş) üçüncülük ödülünün sahibi olmuştur.